مقدمه: خی از اقتصاددانان کندی رشد اقتصادی در بعضی از کشورهای در حال توسعه را به ناکارآمدی و توسعه نیافتگی نیروی انسانی و بخش سلامت نسبت می‌دهند و اصلاحات نظام‌مند این بخش را برای دستیابی به رشد اقتصادی سریع‌تر توصیه می‌کنند. از این رو هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی ارتباط میان مخارج درمانی تخصیص داده شده دولت از طریق سازمان بیمه سلامت و رشد اقتصادی ایران است.
روش بررسی: مطالعه حاضر یک مطالعه تحلیلی توصیفی است که با کاربرد روش مدل سازی و با استفاده از نرم افزار  Eviews10در دوره زمانی کوتاه‌مدت و بلندمدت و با روش VECM⁴ (آزمون همجمعی و آزمون والد) مورد تحلیل قرار گرفته است. قلمرو زمانی تحقیق، سال‌های 1382 تا 1397 و فصلی بوده است.
یافته ها: یافته های تحقیق نشان می دهند که همه متغیرهای تحقیق با یک بار تفاضل گیری ایستا می شوند و به عبارتی از درجه یک هستند. همچنین، هزینه‌های دولت در سازمان بیمه سلامت در کوتاه‌مدت و بلندمدت از تولید ناخالص داخلی تأثیر می‌پذیرند. از سویی دیگر، در صورت ایجاد نوسان در هزینه‌های درمانی دولت در سازمان بیمه سلامت، تولید ناخالص داخلی تحت تأثیر کوتاه‌مدت این هزینه‌ها قرار می‌گیرد اما این رفتار در بلندمدت، به سوی محو شدن تاثیر ایجاد شده و بازگشت تولید ناخالص داخلی به تعادل و روند اصلی پیش خواهد رفت.
نتیجه گیری: نتایج تحقیق گویای این است که، در مورد این مسئله که هزینه‌های بخش سلامت بر تولید ناخالص داخلی و رشد اقتصادی تأثیر معنی‌دار دارد یا خیر، نمی‌تواند نظر قطعی را ارائه داد.