دوره 3، شماره 2 - ( 6-1399 )                   جلد 3 شماره 2 صفحات 81-68 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه علوم مدیریت و اقتصاد سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
2- گروه مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
3- گروه علوم مدیریت و اقتصاد بهداشت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
چکیده:   (2891 مشاهده)
مقدمه: در هر کشور با توجه به شرایط فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و منابع موجود و زیر ساخت های توسعه یافتگی کشور، دستیابی و نحوه رسیدن به پوشش همگانی سلامت متفاوت می باشد. در کشور ایران طی چند دهه گذشته برای دستیابی به پوشش همگانی سلامت تلاش های متعددی صورت گرفته است، هدف پژوهش حاضر دستیابی به تجارب موفق کشورهایی نظیر مالزی، تایلند، شیلی، کاستاریکا، کوبا، سوئد و سایر کشورهایی در قاره های مختلف با سیستم های بهداشتی و درمانی مختلف است که به پوشش همگانی سلامت دست یافته اند می باشد.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع مطالعه مروری می باشد، در این پژوهش بخش بسیار عمده داده های مورد مطالعه، مستندات مرتبط با موضوع شامل گزارش های رسمی انتشار یافته و مقالات، کتب، آیین نامه ها و خبرنامه هایی می باشد که با جست و جو کلید واژه هایی همچون بیمه (Insurance)، پوشش همگانی سلامت (Universal Health Coverage)، سلامتی (Health)، نظام سلامت (Health System)، منابع مالی (Financial Resources) و عملکرد نظام سلامت (Health System Performance) در پایگاه های داده ای خارجی مانند Google Scholar،Web of Science  و وبسایت هایی مانند بانک جهانی، سازمان جهانی بهداشت و همچنین استفاده از برخی پایگاه های داخلی مانند Iranmedex و برگزاری جلسه با ذی نفعان وزارت بهداشت در ایران به دست آمده است. کلیه داده ها با بهره گیری از روش تحلیل محتوایی مورد مرور و تحلیل و بررسی قرار گرفته است.
یافته ها: امروزه الگوی جهانی واحدی برای طراحی نظامهای بیمه سلامت وجود ندارد. کشور ها ازنظر اولویتهای مورد نظرخود، جمعیت تحت پوشش، درجه توسعه یافتگی، نوع سیستم حکومتی و دیگر عوامل متفاوت اند و هر کدام نقاط قوت و ضعف خود را دارند وکشورها بایستی این نقاط ضعف و قوت را با اولویتها و نیازها و همچنین محدودیتهای اقتصادی و سیاسی و ظرفیتهای اجرایی خود ارزیابی و نسبت به انتخاب بهترین نظام اقدام بنمایند.
نتیجه گیری: کلیه کشورهای موفق در زمینه پوشش همگانی سلامت از تعهدات سیاسی و مالی دولت نیز بهره مند بوده اند و بخش خصوصی به عنوان یک مکمل در کنار بخش عمومی نیز فعالیت داشته است. شناخت نیاز های بهداشتی وجود یک سیستم ارجاع منظم و هماهنگ از دلایل بهبود در زمینه پوشش همگانی سلامت می باشد. پوشش همگانی سلامت پروسه ای زمان بر است که کشور ایران در چند سال گذشته با اجرای طرح تحول سلامت به این هدف بزرگ بسیار نزدیک شده است.
متن کامل [PDF 297 kb]   (987 دریافت)    
نوع مطالعه: مروری | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1398/12/26 | ویرایش نهایی: 1401/12/8 | پذیرش: 1399/6/29 | انتشار الکترونیک: 1399/6/29

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.