1- گروه اقتصاد، دانشکده اقتصاد، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
2- گروه اقتصاد، دانشکده اقتصاد، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران ، ghanati.elnaz@gmail.com
3- بیمارستان فوق تخصصی کودکان حضرت علی اصغر(ع)، تهران، ایران
4- اداره امور رفاه و سلامت، سازمان برنامه و بودجه کشور، تهران، ایران
چکیده: (642 مشاهده)
مقدمه: ﺑﺨﺶ ﺳﻼﻣﺖ ازﺟﻤﻠﻪ ﺑﺨشهای کلیدی هر ﻛﺸﻮر بوده و ارزش اﻓﺰوده ایجاد ﺷﺪه در آن، ازﻣﻌﯿﺎرهای رﺷﺪ و ﺗﻮﺳﻌﻪ اﻗﺘﺼﺎدی ﮐﺸﻮرهاست؛ لذا هدف نهایی همه نظامهای سلامت در دنیا، دستیابی به پوشش همگانی سلامت ﺑـﻪ ﻋﻨﻮان یکی از زیربناییترین ﺑﺨﺶهای اﻗﺘﺼﺎدی هر ﺟﺎﻣﻌﻪای، میباشد. از آنجایی که دستیابی به پوشش همگانی سلامت در گرو تأمین مالی مناسب است، لذا در این مطالعه سعی گردیده تا تأثیر بین شاخص توسعه انسانی ایران و الگوی تأمین مالی نظام سلامت (دولت، بیمه های سلامت، مردم و بخش خصوصی) بررسی گردد.
روش بررسی: مطالعه حاضر مطالعه گذشته نگر و ازنوع تحلیلی می باشد. برای تشریح روابط بلندمدت بین متغیرهای تحت بررسی از اطلاعات فصلی سری زمانی سالهای ۱۳۸۰ تا ۱۳۹۷ و از تکنیک همجمعی با استفاده از روشهای انگل-گرنجر و جوهانسن- جوسیلیوس استفاده شده است.
یافتهها: نتایج حاصل از برآورد مدل براساس روش انگل-گرنجر تأییدکننده وجود رابطه بلندمدت بین متغیرها است. همچنین نتایج حاصل ازروش جوهانسن-جوسیلیوس نیز نشان از وجود دو بردار همجمعی میدهد که درمجموع موید تأثیر مثبت تغییرات سهم دولت، سهم بیمههای سلامت، سهم بخش خصوصی از تولید ناخالص داخلی و رابطه معکوس تغییرات سهم مردم از تولید ناخالص داخلی بر تغییرات شاخص توسعه انسانی ایران میباشد.
نتیجهگیری: سیاستهای اخیر بخش سلامت اعم از اجرای برنامه تحول سلامت کشور، سیاستهای پوشش بیمه همگانی و نیزاصلاح تعرفههای سلامت، نتیجه بخش و مؤثر بوده و برای رشد بیش از پیش و همیشگی شاخص توسعه انسانس ایران و افزایش جایگاه توسعه یافتگی کشور در سطح منطقه و بینالمللی، بایستی توجه ویژه به بخش بیمه سلامت کشور و پررنگ نمودن جایگاه آن در الگوی تأمین مالی نظام سلامت از طریق بازبینی بستههای بیمه پایه سلامت و ارتقای کمی و کیفی بیمههای سلامت پایه و تکمیلی نمود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1399/11/11 | ویرایش نهایی: 1401/4/11 | پذیرش: 1400/12/14 | انتشار الکترونیک: 1400/12/18