1- مرکز ملی تحقیقات بیمه سلامت، تهران، ایران
2- مرکز ملی تحقیقات بیمه سلامت، تهران، ایران ، mnletemadi@gmail.com
چکیده: (2051 مشاهده)
ترکیب مبنای پرداختی مقیاس ارزش نسبی مبتنی بر منابع و افزایش غیرنظاممند در نرخ پرداخت با شیوه پرداخت به ازای خدمت که محرک عرضه خدمت و منجر به افزایش تقاضای القایی است، بحران مالی برای نظام سلامت ایجاد میکند که منابع مالی محدود آن را میبلعد. مطالعه حاضر نگاهی کوتاه به چالشهای ناشی از نظام تعرفهگذاری خدمات سلامت درایران داشته و راهکارهایی برای کاهش آثار سوء و اصلاح آن ارائه داده است. نظام بومی پرداخت برمبنای مقیاس ارزش نسبی مبتنی بر منابع در ایران به خلأ ابزارهای مهم کنترل هزینه درمدل اصلی شامل نرخ رشد پایدار، عامل خنثیسازی آثار بودجهای و پیشبینی نرخ رشد ارزش ریالی عامل تبدیلی ارزش نسبی در قوانین سالیانه بودجه دچار است. چالشهای فنی الگوی بومی مقیاس ارزش نسبی مبتنی بر منابع شامل تغییر نسبت جزء حرفهای به جزء فنی، حذف شاخص هزینههای جغرافیایی عملیات، حذف عامل خنثیسازی آثار بودجهای، فقدان یک سطح پرداخت مجاز برای تعیین ارزش ریالی ضریب K و چالشهای سیاستی که مهمترین آن گسست شورای عالی بیمه سلامت کشور و شورای عالی رفاه و تأمین اجتماعی به عنوان بخشی از ساختار نظام جامع رفاه و تأمین اجتماعی کشور است، ریشههای کژکارکردی نظام تعرفهگذاری خدمات سلامت در کشور شناخته میشود. از هم گسیختگی بین سیاستگذاری حوزه تأمین مالی سلامت با سیاستگذاریهای اقتصاد کلان کشور اتخاذ سیاستهایی برای تقویت سازوکارهای حکمرانی نظام پرداخت به ارائهدهندگان مشتمل بر اصلاح نظام تعرفهگذاری موجود از طریق بازگشت به اصول حاکم بر الگوی اولیه، تغییر شیوه پرداخت برای اصلاح رفتار در دو بعد عرضه و تقاضا و اصلاح نهادی برای تقویت کارکرد نظارت بر کارکرد تعرفهگذاری خدمات سلامت را ناگزیر میسازد.
نوع مطالعه:
خلاصه سیاستی |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1401/9/29 | ویرایش نهایی: 1402/5/24 | پذیرش: 1402/1/28 | انتشار الکترونیک: 1402/3/6