دوره 8، شماره 1 - ( بهار 1404 )
جلد 8 شماره 1 صفحات 16-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Almasi S, Moradi T, Rabiei R, Samadbeik M. Reimbursement of Digital Health Technologies in Selected Countries; A Comparative and Narrative Review. Iran J Health Insur 2025; 8 (1) :1-16
URL: http://journal.ihio.gov.ir/article-1-358-fa.html
URL: http://journal.ihio.gov.ir/article-1-358-fa.html
الماسی سهراب، مرادی طیبه، ربیعی رضا، صمدبیک مهناز. بازپرداخت فناوریهای سلامت دیجیتال در کشورهای منتخب؛ مطالعه مروری تطبیقی و روایتی. بیمه سلامت ایران. 1404; 8 (1) :1-16
سهراب الماسی*1 
، طیبه مرادی2 ، رضا ربیعی3 ، مهناز صمدبیک4
، طیبه مرادی2 ، رضا ربیعی3 ، مهناز صمدبیک4
1- مرکز ملی تحقیقات بیمه سلامت، تهران، ایران ، almasi.sohrab@gmail.com
2- مرکز ملی تحقیقات بیمه سلامت، تهران، ایران
3- گروه مدیریت و تکنولوژی اطلاعات سلامت، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
4- مرکز سلامت دیجیتال کوئینزلند، دانشکده بهداشت، پزشکی و علوم رفتاری، دانشگاه کوئینزلند، بریزبن، استرالیا
2- مرکز ملی تحقیقات بیمه سلامت، تهران، ایران
3- گروه مدیریت و تکنولوژی اطلاعات سلامت، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
4- مرکز سلامت دیجیتال کوئینزلند، دانشکده بهداشت، پزشکی و علوم رفتاری، دانشگاه کوئینزلند، بریزبن، استرالیا
چکیده: (1248 مشاهده)
مقدمه: تحولات دیجیتال در حوزه سلامت، نیازمند سازوکارهای نوین بازپرداخت برای گسترش دسترسی و بهبود کیفیت این خدمات است. بنابراین هدف این مقاله، بررسی تجربیات شش کشور پیشرو و منتخب در زمینه فناوریهای سلامت دیجیتال، همراه با تحلیل چالشها و فرصتهای این مسیر است.
روش بررسی: روش استفاده در این پژوهش، رویکرد تطبیقی در مرور مطالعات و مستندات سال های ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۵ بوده است که با استفاده از جستجو در پایگاههای علمی مانند Web of Science، Scopus و PubMed سایتهای معتبر علمی، سازمانهای بینالمللی و رسمی کشورهای منتخب صورت گرفته است. در ادامه برای تحلیل نتایج، از مرور روایتی در پنج گروه فرآیند بازپرداخت، معیارهای ارزیابی، مکانیسمهای قیمتگذاری، سازمانهای مشارکتکننده و فناوریهای تحت پوشش برای هر کشور صورت گرفته است.
یافتهها: یافتهها نشان میدهد که هر کشور با توجه به ساختار نظام سلامت خود، رویکردی متفاوت دارد. آلمان با سیستم DiGA، بلژیک با هرم mHealth و فرانسه با برنامه PECAN، نمونههایی از نظامهای ساختاریافته اروپایی هستند که بر جمعآوری شواهد بالینی و ادغام فناوریهای دیجیتال تأکید دارند. در مقابل، ایالات متحده به دلیل سیستم غیرمتمرکز خود، رویکردی متنوع مبتنی بر پرداختکنندگان متعدد (مانند مدیکیر و بیمههای خصوصی) دارد و فاقد چارچوب ملی یکپارچه است. استرالیا و کره جنوبی نیز با تمرکز بر پزشکی از راه دور و درمانهای دیجیتال، در حال توسعه سازوکارهای بازپرداخت هستند. چالشهای مشترک شامل عدم استانداردسازی ارزیابیها، پیچیدگی فرآیندهای بازپرداخت و نیاز به شواهد بالینی و اقتصادی قوی است. با این حال، فرصتهایی مانند بهبود دسترسی به مراقبت، کاهش هزینهها و افزایش کارایی نظام سلامت نیز وجود دارد.
نتیجهگیری: بهطور کلی، این مطالعه نشان میدهد که علیرغم تفاوتهای ساختاری، کشورهای پیشرو در حال توسعه چارچوبهای مناسبی برای بازپرداخت سلامت دیجیتال هستند. هر کشور با توجه به شرایط و ساختار خود، چارچوبهای متفاوتی را آزمایش و اجرا میکند. با این حال، چالشهای مشترکی مانند لزوم تولید شواهد کافی، تضمین ایمنی و امنیت دادهها، و طراحی مدلهای پایدار قیمتگذاری همچنان پابرجا هستند. علیرغم تفاوتهای ساختاری، تجربیات کشورهای پیشرو میتواند درسهای ارزشمندی برای سایر کشورها در طراحی نظامهای بازپرداخت فناوریهای سلامت دیجیتال داشته باشد.
روش بررسی: روش استفاده در این پژوهش، رویکرد تطبیقی در مرور مطالعات و مستندات سال های ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۵ بوده است که با استفاده از جستجو در پایگاههای علمی مانند Web of Science، Scopus و PubMed سایتهای معتبر علمی، سازمانهای بینالمللی و رسمی کشورهای منتخب صورت گرفته است. در ادامه برای تحلیل نتایج، از مرور روایتی در پنج گروه فرآیند بازپرداخت، معیارهای ارزیابی، مکانیسمهای قیمتگذاری، سازمانهای مشارکتکننده و فناوریهای تحت پوشش برای هر کشور صورت گرفته است.
یافتهها: یافتهها نشان میدهد که هر کشور با توجه به ساختار نظام سلامت خود، رویکردی متفاوت دارد. آلمان با سیستم DiGA، بلژیک با هرم mHealth و فرانسه با برنامه PECAN، نمونههایی از نظامهای ساختاریافته اروپایی هستند که بر جمعآوری شواهد بالینی و ادغام فناوریهای دیجیتال تأکید دارند. در مقابل، ایالات متحده به دلیل سیستم غیرمتمرکز خود، رویکردی متنوع مبتنی بر پرداختکنندگان متعدد (مانند مدیکیر و بیمههای خصوصی) دارد و فاقد چارچوب ملی یکپارچه است. استرالیا و کره جنوبی نیز با تمرکز بر پزشکی از راه دور و درمانهای دیجیتال، در حال توسعه سازوکارهای بازپرداخت هستند. چالشهای مشترک شامل عدم استانداردسازی ارزیابیها، پیچیدگی فرآیندهای بازپرداخت و نیاز به شواهد بالینی و اقتصادی قوی است. با این حال، فرصتهایی مانند بهبود دسترسی به مراقبت، کاهش هزینهها و افزایش کارایی نظام سلامت نیز وجود دارد.
نتیجهگیری: بهطور کلی، این مطالعه نشان میدهد که علیرغم تفاوتهای ساختاری، کشورهای پیشرو در حال توسعه چارچوبهای مناسبی برای بازپرداخت سلامت دیجیتال هستند. هر کشور با توجه به شرایط و ساختار خود، چارچوبهای متفاوتی را آزمایش و اجرا میکند. با این حال، چالشهای مشترکی مانند لزوم تولید شواهد کافی، تضمین ایمنی و امنیت دادهها، و طراحی مدلهای پایدار قیمتگذاری همچنان پابرجا هستند. علیرغم تفاوتهای ساختاری، تجربیات کشورهای پیشرو میتواند درسهای ارزشمندی برای سایر کشورها در طراحی نظامهای بازپرداخت فناوریهای سلامت دیجیتال داشته باشد.
نوع مطالعه: مروری |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1404/1/30 | ویرایش نهایی: 1404/5/19 | پذیرش: 1404/3/10 | انتشار الکترونیک: 1404/3/28
دریافت: 1404/1/30 | ویرایش نهایی: 1404/5/19 | پذیرش: 1404/3/10 | انتشار الکترونیک: 1404/3/28
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
