علی شجاعی، سید مسعود شجری پورموسوی، محمد مهدی کیانی، رضا مرادی، ساناز تقی زاده، الناز کلانتری،
دوره ۱، شماره ۱ - ( ۴-۱۳۹۷ )
چکیده
مقدمه: برنامه‌های رفرم نظام سلامت با توجه به شرایطی که به وضعیت موجود هر کشور، طراحی و اجرا شده‌اند چنانکه رفرم‌ها به توجه به کمبود منابع در بخش سلامت و هزینه‌بر بودن این بخش برای دولت‌ها اکنون ابزار ایجاد تغییرات مناسب و اصلاحات مورد نیازاند. مقایسه هزینه‌های بخش بستری در سال‌های قبل و بعد از طرح تحول می‌تواند وضعیت خوبی از کارایی و نحوه هزینه‌های صرف شده ارایه کند. بدین منظور این مطالعه می‌کوشد با بررسی میانگین هزینه هر پرونده بستری بستری در سال‌های قبل و بعد از برنامه تحول سلامت به مقایسه تأثیر این هزینه‌ها در صندوق‌های مختلف سازمان بیمه سلامت بپردازد.
روش بررسی: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی گذشته‌نگر می‌باشد که چارچوب جمعیت مورد پژوهش شامل تمامی تخت روزهای بیماران بستری بیمه سلامت در ۳۱ استان در ۵ سال اخیر از سال ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۵ می‌باشد. در این مطالعه با استفاده از سرشماری از کلیه داده‌های موجود در فیلد پایگاه داده به شکل منابع داده موجود استفاده شده است.
یافته‌ها: بیشترین میزان رشد هزینه‌های بستری بیمه‌شدگان در سال آغاز برنامه تحول به ترتیب به صندوق روستاییان (۸۸.۴ درصد)، کارکنان دولت (۷۵.۲ درصد)، خویشفرمایان (۷۳.۱۷ درصد) و سایر اقشار (۷۳.۱۰ درصد) اختصاص داشته است و صندوق خویشفرمایان که بیمه‌شدگان همگانی ناشی از برنامه تحول را پوشش می‌داده رتبه سوم رشد را داشته است هرچند میزان رشد در همه صندوق‌ها بیشتر از ۷۳ درصد بوده است. در سال آغاز برنامه تحول نظام سلامت هزینه‌های بستری رشدی بالاتر از ۷۳ درصد برای سازمان بیمه سلامت ایران در همه صندوق‌ها داشته است.
نتیجه‌گیری: میانگین کل هزینه بستری به ازای هر پرونده بستری در تمامی صندوق‌ها روندی صعودی داشته و چنانچه یک بازنگری جدی در اجرای برنامه تحول سلامت نشود، سازمان بیمه سلامت با مشکلات مالی جدی روبرو خواهد شد. لذا می‌توان با بازنگری در برنامه تحول نظام سلامت، به اجرای هرچه بهتر این برنامه و همچنین حصول اطمینان به بیمه سلامت در خصوص حفظ و پایداری منابع مالی شد.
