لیلا غمخوار، محمد عفت‌پناه، مهدی رضایی، سپیده میرصالحی، کیوان تاجبخش، فاطمه حاجی علی‌عسگری،
دوره ۶، شماره ۲ - ( تابستان ۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه: یکی از اصلی‌ترین هزینه‌های نظام سلامت در حوزه دارو است. بر این اساس کشورهای مختلف سیاست‌های متفاوتی را برای کنترل هزینه دارو اتخاذ کرده اند. طرح دارویار با هدف تنظیم دسترسی عادلانه و پایدار مردم به داروها و افزایش پوشش بیمه‌ای اجرا شد. این مطالعه به بررسی اجرای طرح دارویار بر تعداد نسخ و هزینه سازمان بیمه سلامت در سال ۱۴۰۱ پرداخته است.
روش بررسی: این مطالعه، مقطعی گذشته‌نگر است. جامعه پژوهش نسخ سرپایی الکترونیک دارو بیمه‌شدگان بیمه سلامت ایران در کلیه صندوق‌ها بیمه ای در ۶ ماهه دوم سال‌های ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ است. تعداد نسخ پیچیده شده، هزینه پرداختی سازمان بیمه و تعداد داروخانه‌های ارائه‌دهنده خدمت، از داشبوردهای نسخ دارویی سامانه الکترونیک سازمان بیمه سلامت استخراج شده اند. با استفاده از آمار توصیفی، شاخص‌های تمایل مرکزی (میانگین) و فراوانی مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته ها: تعداد نسخ ۷۱درصد و هزینه‌ها ۲۵۱درصد در سال ۱۴۰۱ افزایش یافت. میانگین هزینه ۱۰۵درصد افزایش داشت اما میانگین نسخ بدون احتساب ارز ترجیحی ۱۲درصد کاهش پیدا‌کرد. سهم ارز‌ترجیحی از کل هزینه پرداختی سازمان بابت نسخ الکترونیک دارو ۵۷درصد بود. بیشترین هزینه پرداختی سازمان به استان تهران (۱۳درصد) بوده است. مبلغ ارز ترجیحی از مهرماه تا اسفندماه روند صعودی داشته است.
نتیجه‌گیری: با توجه به مطالعه انجام شده درباره طرح دارویار، می‌توان نتیجه گرفت که پس از اجرای این طرح تغییراتی نظیر افزایش تعداد نسخه‌های دارویی، هزینه‌ها و میانگین هزینه نسخه‌ها، تعداد داروخانه‌های الکترونیکی و پوشش بیمه‌ای برای دسترسی به داروها دیده شده است. در این مطالعه، تأثیر مستقیم طرح دارویار بر هزینه پرداختی سازمان بیمه مورد بررسی قرار نگرفته است.
