امیر حلاجی، صالح قویدل دوستکوئی، مسعود صوفی مجیدپور، علی‌عباس حیدری،
دوره ۷، شماره ۱ - ( بهار ۱۴۰۳ )
چکیده
مقدمه: فزونی مصارف بر منابع تأمین اجتماعی یکی از چالش‌های اقتصادی کشور می باشد. از آنجاییکه ساختار جمعیت و پویایی آن در هر کشوری، محور و مرکز برنامه‌ریزی اقتصادی و اجتماعی محسوب می‌شود از طرفی این افزایش جمعیت مستلزم اطمینان خاطر از رفاه و آرامش در آینده است. بنابراین برنامه ریزی و پیش‌بینی تأثیر تحولات جمعیتی بر منابع و مصارف سازمان تأمین اجتماعی تا سال ۱۴۳۰ از اهمیت بسزایی برخوردار است.
روش بررسی: در این مطالعه، تخمین زدن جمعیت بر اساس گروه‌های سنی با استفاده از روش کوهورت تا سال ۱۴۳۰ انجام شده و سپس تقاضا و عرضه نیروی کار در چهار سناریو مختلف تا سال ۱۴۳۰ پیش‌بینی شده است. با بهره‌گیری از نسبت میانگین بیمه‌شدگان به شاغلین، تعداد بیمه‌شدگان نیز تا سال ۱۴۳۰ پیش‌بینی شده است. برای تعیین تعداد مستمری‌بگیران، از نسبت مستمری‌بگیران به تعداد افراد بالای ۶۰ سال استفاده و با حفظ ثبات این رابطه، تعداد مستمری‌بگیران تا سال ۱۴۳۰ تخمین زده شده است.
یافته ها: یکی از سناریوها، که احتمال وقوع آن نیز بالاست، نشان می‌دهد که از سال ۱۴۱۵، شکاف بین هزینه و درآمد سازمان تأمین اجتماعی بیشتر می‌شود. سناریوی دیگر نیز سال مذکور را ۱۴۲۰به عنوان زمانی مهم برای این شکاف تعیین می‌کند. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که تا سال ۱۴۳۰، مصارف سازمان تأمین اجتماعی به میزان حدود ۱۴۰۱۶ هزار میلیارد تومان از منابع آن بیشتر خواهد بود.
نتیجه‌گیری: روند منابع و مصارف سازمان تأمین اجتماعی با استناد به سناریوی واقع بینانه که احتمال وقوع آن بالاتر از سایر سناریوها است نشان می‌دهد که تا سال ۱۴۱۵ منابع سازمان تأمین اجتماعی بیشتر از مصارف آن است و مازاد وجود دارد. در سال ۱۴۱۵ منابع و مصارف برابر می شود و کسری وجود ندارد. از سال۱۴۱۵ به بعد شکاف منابع و مصارف به نفع مصارف در حال افزایش می‌باشد.
