مقدمه: بار اختلالات روانشناختی و بار مالی آن در دنیا و ایران افزایش یافته است. معمولاً این بیماران برای بهبود وضعیت سلامت روان خود نیازمند حمایت مالی هستند. گاهی سازمان‌های بیمه‌گر پایه در قراردادن خدمات مشاوره روانشناسی در بسته خدمات بیمه تردید دارند. مساعدت‌های سازمان بهزیستی و وزارت بهداشت کافی نیست.
روش بررسی: مطالعه توصیفی با محاسبات مالی است. با استفاده از داده‌های مرکز آمار ایران، اطلاعات جمعیتی تا ،۱۴۱۰ و با استفاده از داده‌های گزارش‌های پیمایش سلامت روان وزارت بهداشت در ۱۳۹۰ و ۱۴۰۰، رشد سالانه برای دهه ۹۰ محاسبه شد. سپس با فرمول تنزیل، رشد شیوع اختلالات، شدت‌های مختلف اختلالات، تعداد مراجعه به مراکز مختلف، تعداد مراجعه‌ها تا ۱۴۱۰ برآورد شد. با فرض نرخ رشد تعرفه سالانه ۲۰ درصد؛ سهم بیمه‌گر ۳۰ درصد، ۵۰ درصد، و ۷۰ درصد؛ رشد سالانه ۵ درصد و ۱۰ درصد در تعداد مراجعه‌کنندگان بعد از ارائه پوشش بیمه، برآورد تکمیل شد.
یافته‌ها: بار مالی سازمان‌های بیمه برای مشاوره روانشناختی سالانه از ۷۰۸.۲ میلیون تومان (سهم بیمه ۳۰ درصد در ۱۴۰۳، نرخ ثابت مراجعان) تا ۲۳,۵۳۴ میلیون تومان (سهم بیمه ۷۰ درصد، رشد سالانه ۱۰ درصد مراجعان در ۱۴۱۰) برآورد شده است.
نتیجه‌گیری: پوشش بیمه برای مشاوره روانشناسی هم ضروری و هم هزینه-اثربخش است. با تدوین بسته خدماتی مناسب می‌توان مشاوره روانشناسی را با توجه به شدت اختلال، محل ارائه خدمات، سهم‌های مختلف سازمان‌های بیمه‌گر پوشش داد. منطقی به‌نظر می‌رسد برخی از اختلالات، که مهم تلقی می‌شوند، تحت پوشش سازمان‌های بیمه‌گر پایه قرار گیرند و برای سایر موارد بیمه تکمیلی در کنار سایر خدمات حمایتی و رفاهی، مانند یارانه، ارائه شود.
