مقدمه: یکی از چالش‌های اساسی جوامع مختلف، دسترسی راحت و ارزان به خدمات بهداشت و درمان می‌باشد. در این راستا، طرحی تحت عنوان پوشش همگانی سلامت توسط سازمان بهداشت جهانی ارائه گردید و کشورهای مختلف در راستای پاسخ‌دهی به این طرح، اقدامات مختلفی را اجرا کرده‌اند. یکی از نیازهای اساسی اجرای طرح پوشش همگانی سلامت، وجود منابع مالی کافی است. لذا هدف این پژوهش شناسایی و ارزیابی سیاست‌های تأمین مالی جهت پوشش همگانی سلامت است.
روش بررسی: در این مطالعه، نخست مبانی نظری و ادبیات تحقیق مورد بررسی قرار گرفته و با خبرگان پژوهش مصاحبه‌های مختلفی به صورت گروه متمرکز انجام گرفت و بعد از شناسایی نیازهای ذی‌نفعان و سیاست‌های مختلف، با رویکرد QFD فازی، سیاست‌های مذکور وزن‌دهی و اولویت‌بندی شدند. جهت تکمیل داده‌های پرسشنامه رویکرد QFD فازی، از نظرات ۱۸ نفر استفاده شده که حداقل ۵ سال سابقه در حوزه بیمه و سیاست‌های کلان اقتصادی دارند.
یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که تعداد بیمه‌شدگان و درصد خدمات تحت‌پوشش بیمه مهم‌ترین نیازهای ذی‌نفعان سیستم می‌باشد که متناسب با نیازها، کاهش درصد فرانشیز خدمات بیمه‌ای، دهک‌بندی تعداد بیمه‌شدگان و تخصیص بخشی از سهم بیمه‌های پایه به شرکت‌های خصوصی بیمه، بالاترین اولویت را در سیاست‌های شناسایی شده دارند.
نتیجه‌گیری: طبق یافته‌های مطالعه، اینگونه نتیجه شده است که جهت ارائه خدمات پایدار در حوزه سلامت از طرف دولت به عموم مردم، بهتر است که بخش خصوصی نیز دخیل شده که بتواند هزینه‌های ارائه خدمات را در ازای دریافت درآمد مناسب متحمل شوند و هم‌چنین ارائه خدمات سلامت به صورت دهک‌بندی شده ارائه گردد.
