مقدمه: تصمیم‌گیری جوهره اصلی فعالیت‌های مدیران است و در تمامی وظایف آنها از اهمیت به‌سزایی برخوردار است. برای نمونه باتوجه به اهمیت سلامت، بررسی عوامل موثر بر تصمیم‌گیری مدیران و تصمیم‌گیران نظام سلامت اعم از وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و سازمان‌های وابسته (از جمله بیمه سلامت ایران) و دانشگاه‌های علوم پزشکی اهمیت فراوانی دارد. هدف اصلی این پژوهش ارائه مدل تصمیم‌گیری مدیران ارشد بر اساس سبک زندگی و نقش میانجی کنش سیاسی است.
روش بررسی: پژوهش حاضر از منظر هدف کاربردی و از منظر شیوه گردآوری داده‌ها توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر مدیران ارشد اجرایی استان فارس بودند. به منظور جمع‌‌آوری اطلاعات، از پرسشنامه استاندارد استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار smart-pls۳ استفاده شد.
یافته ها: نتایج تحلیل مسیر نشان داد سبک زندگی تاثیر معناداری بر کنش سیاسی دارد (P=۰.۰۰۱، ۰.۷۱۸=ضریب مسیر). همچنین کنش سیاسی تاثیر معناداری بر سبک تصمیم‌گیری مدیران ارشد اجرایی دارد (P=۰.۰۰۱، ۰.۰۰۱=ضریب مسیر).
نتیجه گیری: مدیران، از جمله وزارت بهداشت، سازمان‌های زیرمجموعه و دانشگاه‌ها، عموما آنچنان تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری می‌کنند که سبک زندگی شخصی و به دنبال آن آموزه‌های سیاسی آنان را راهبری و هدایت می‌کند. حتی اگر مدیران انکار کنند که تصمیمات آنها مبرا از خاستگاه سبک زندگی و وابستگی سیاسی و جریان‌های حزبی است، در عمل مشخص شده تصمیم‌گیری آنها وابستگی شدید به پیشینه سبک زندگی با میانجی وابستگی سیاسی دارد. در پرتو این نتیجه‌گیری می‌توان موضوع تعارض منافع در بخش‌هایی مانند نظام سلامت و بیمه سلامت را توجیه کرد.
