جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای طبقه‌بندی

پیمان رضایی، افسون اسدزاده،
دوره ۲، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۸ )
چکیده

مقدمه: استفاده از سیستم‌­های مناسب برای پرداخت در نظام سلامت، از اولویت‌های همه کشورها به‌­شمار می­آید. در این مطالعه رویکردهای دو سیستم گروه­‌های تشخیصی مرتبط و طبقه­‌بندی پرداخت سرپایی به‌­منظور ارائه چارچوبی برای محاسبه هزینه­ مراقبت­‌های سرپایی و بستری در بیمارستان­‌های ایران، بررسی شدند.
روش بررسی: این مطالعه به شیوه مروری انجام شده است. پایگاه داده­‌های PubMed، Cochrane library،Science direct ، SID، Google Scholar و سایر سایت­های مرتبط جستجو گردیدند. در این مطالعه مقالات به زبان فارسی و انگلیسی بررسی شدند و در انتخاب نوع مطالعه و بازه زمانی محدودیتی اعمال نشد.
نتایج: تعداد ۱۰۸ مقاله و مستند مطالعه شدند. هفت سیستم گروه­های تشخیصی مرتبط عمدتاً برای خدمات بستری ایجاد شده‌­اند که عناصر مختلفی برای تعیین پرداخت دارند و به­‌منظور برطرف کردن محدودیت­‌های گروه­‌های تشخیصی مرتبط اصلی به وجود آمده‌­اند. کشورهای مختلف، غالبا از ورودی­‌های بومی­شده نظیر کدهای بالینی طبقه­‌بندی بین‌المللی بیماری‌­ها استفاده کرده‌­اند. رویکرد سیستم گروه‌­های تشخیصی مرتبط تبدیل کدهای بالینی به مالی برای تعیین هزینه‌­ها می‌­باشد که درنهایت پرداخت برای هر بیماری و وضعیت برمبنای فاکتورهای تعدیلی، سقف هزینه و وزن هزینه‌­ها برآورد می­‌شود. در سیستم طبقه‌­بندی سرپایی، کدهای بالینی در کتاب اصطلاحنامه اقدامات رایج پزشکی و کتاب طبقه­بندی بین­‌المللی بیماری­‌ها بر­مبنای ویزیت و اقدام انجام شده برای بیمار، اختصاص داده می‌­شوند. رویکرد این سیستم‌­ها در پرداخت، تبدیل کدهای بالینی به مالی و محاسبه هزینه­‌های نهایی بر اساس فاکتورهای تعدیلی، وزن هزینه­‌ها و سقف مصرف منابع مشابه، برای هر بیماری یا وضعیت می‌­باشد.
نتیجه‌­گیری: در نظام سلامت ایران، استفاده از سیستم‌­های آینده‌­نگر تعریف‌شده نظیر سیستم گروه‌­های تشخیصی مرتبط و طبقه‌­بندی پرداخت سرپایی بومی که بتواند هزینه­‌های تعلق‌گرفته در بخش بستری و سرپایی بیمارستان­‌ها را پوشش دهد، برای برقراری اصلاحات در پرداخت­‌ها ضروری می‌­باشد.

شبنم آخوندی یزدی، امین جانقربانی پوده، علی مالکی،
دوره ۷، شماره ۳ - ( ۹-۱۴۰۳ )
چکیده

مقدمه: اوتیسم نوعی اختلال رشدی است که در درجه اول تعاملات و ارتباطات اجتماعی را مختل می‌سازد. این اختلال درمان قطعی ندارد بنابراین تشخیص زودهنگام برای کاهش این اثرات مهم است. هدف از این مطالعه شناسایی افراد مبتلا به اوتیسم براساس اطلاعات ثبت شده از الگوی راه رفتن آن‌ها به وسیله حسگر کینکت است.
روش بررسی: در این پژوهش با استفاده از روش یادگیری ماشین مبتنی بر اطلاعات ثبت شده از موقعیت قرارگیری مفاصل هنگام راه رفتن توسط حسگر کینکت، افراد مبتلا به اوتیسم شناسایی شدند. ابتدا، گروه ویژگی‌های آماری از دادگان کینکت استخراج شد که شامل موقعیت مفاصل و زوایای بین آن‌ها است. سپس ویژگی‌های استخراج شده با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس بررسی و ویژگی‌های بهینه انتخاب شدند. در نهایت با استفاده از طبقه‌بند درخت تصمیم طبقه‌بندی انجام شد.
یافته‌ها: در این مقاله با استفاده از طبقه بند درخت تصمیم و ۴۲ ویژگی‌ بهینه انتخاب شده مبتنی بر تحلیل آماری، طبقه‌بندی گروه سالم و بیمار انجام شد و صحت ۸۵ درصد به‌دست آمد. میزان حساسیت و ویژه‌بودن به‌دست آمده در این طبقه‌بندی، به ترتیب ۸۸ و ۸۲ درصد است.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج طبقه‌بندی انجام شده، مشاهده می‌شود که این پژوهش توانست با استفاده از بردار ویژگی با بعد کم که به‌وسیله تحلیل آماری به‌دست آمده بود، به صحت قابل قبولی دست یابد. در این پژوهش نشان داده شد که تنها با داشتن موقعیت قرارگیری چند مفصل می‌توان افراد مبتلا به اوتیسم را از افراد سالم طبقه‌بندی کرد. پیشنهاد می‌گردد در پژوهش‌های آتی با استفاده از این روش میزان بهبودی یا کنترل اوتیسم در افراد را پس از انجام روش‌های درمانی اندازه‌گیری کنند.


صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به نشریه بیمه سلامت ایران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

Designed & Developed by : Yektaweb