مقداد راحتی، ایروان مسعودی‌اصل، مسعود ابوالحلاج، مهدی جعفری، حسین مشیری تبریزی،
دوره ۱، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۹۷ )
چکیده
مقدمه: از آنجا که سازمان‌ها جهت پذیرش در بازار سرمایه بایستی چشم‌انداز روشنی از تداوم سودآوری در فعالیت خود داشته باشند؛ پژوهشگران درصدد برآمدند تا کارایی بیمارستان‌های دولتی را اندازه‌گیری نمایند، تا بتوانند با تفکیک بیمارستان‌های کارا و ناکارا، بیمارستان‌های حائز شرایط را برای پذیرش در بازار انتخاب نمایند.
روش بررسی: پژوهش حاضر کاربردی، توصیفی تحلیلی و گذشته‌نگر می‌باشد. برای سنجش کارایی از تکنیک تحلیل پوششی داده‌ها، مدل CCR وBCC ورودی محور استفاده گردید. داده‌ها شامل، ورودی و خروجی عملیات بیمارستان‌های دولتی می‌باشد، بطوریکه ورودی‌ها شامل تعداد تخت فعال، تعداد پرسنل پزشک، تعداد پرسنل غیرپزشک و خروجی‌ها شامل تعداد پذیرش بستری، تعداد پذیرش سرپایی، ضریب اشغال تخت می‌باشد. جامعه آماری شامل ۵۹۲ بیمارستان دولتی می‌باشد که با توجه به داده‌های در دسترس، ۵۵۸ بیمارستان انتخاب گردید. ابزار مورد استفاده برای پژوهش نرم‌افزار DEA Solver Pro و SPSS می‌باشد.
یافته ها: در مدلCCR، ۱۲۳ بیمارستان کارا بوده (۲۲ درصد) و در مدل BCC، ۱۸۳ بیمارستان کارا بوده است (۳۳ درصد). میانگین کارایی بیمارستان‌ها در مدل CCR برابر با ۰/۶۶ و در مدل BCC برابر ۰/۷۵ می‌باشد.
نتیجه‌گیری: ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺪل تحلیل پوششی داده‌ها (ورودی ﻣﺤﻮر) ﺑﺮای ﻛﺎرا ﻧﻤﻮدن واﺣﺪﻫﺎی ﻧﺎﻛﺎرا می‌توان با ﺗﻐﻴﻴﺮ ورودی‌ها ﺑﻪ ﻣﺮز ﻛﺎراﻳﻲ رسید، اما بنظر می‌رسد برای ایجاد تغییرات پایدار، بایستی در سیاست‌ها و استراتژی‌های کلان بخش سلامت تغییراتی ایجاد شود که می‌توان به خودگردانی بیمارستان‌ها، ادغام بیمارستان‌های کارا و ناکارا و یا تشکیل هولدینگی از آنها و برنامه‌ریزی جهت ورود بیمارستان‌ها به بازار سرمایه اشاره نمود.
