دوره 1، شماره 1 و 2 - ( 4-1397 )
جلد 1 شماره 1 و 2 صفحات 43-38 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ghasemi Barghi H, Aali B, Azimi F. Evaluation on Admission Rates and Inexpedient Hospitalization Days at Valiasr Hospital in Meshkin Shahr-Using the AEP Protocol. Iran J Health Insur 2018; 1 (1 and 2) :38-43
URL: http://journal.ihio.gov.ir/article-1-28-fa.html
URL: http://journal.ihio.gov.ir/article-1-28-fa.html
قاسمی برقی حمید، عالی بابک، عظیمی فرهاد. بررسی میزان پذیرش و روزهای بستری غیرمقتضی در بیمارستان ولیعصر مشگین شهر با استفاده از پروتکل AEP. بیمه سلامت ایران. 1397; 1 (1 و 2) :38-43
حمید قاسمی برقی1 
، بابک عالی* 1، فرهاد عظیمی1
، بابک عالی* 1، فرهاد عظیمی1
1- اداره کل بیمه سلامت استان اردبیل، اردبیل، ایران
چکیده: (4696 مشاهده)
مقدمه: شناسایی میزان استفاده نابجا از خدمات سلامت در بخش بستری قدم اول در اجرای برنامه‌های کنترل و تحدید هزینه‌های نظام سلامت بدون آسیب به کیفیت این خدمات می‌باشد. این مطالعه، در بیمارستان دولتی ولیعصر شهرستان مشکین شهر با هدف سنجش میزان پذیرش و روزهای بستری غیر مقتضی بیمه‌شدگان و میزان هزینه‌های وارده ناشی از این پدیده به سازمان بیمه سلامت صورت پذیرفته است.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی در مردادماه ۱۳۹۵ در بیمارستان ولیعصر شهرستان مشگین شهر اجرا شد. جامعه آماری در این مطالعه را تمامی بیمه‌شدگان تحت پوشش سازمان بیمه سلامت از کلیه صندوق‌ها که در زمان اجرای مطالعه به این بیمارستان مراجعه داشتند، تشکیل می‌دهند. ۳۳۰ نمونه برای نمونه‌گیری در این مطالعه انتخاب شدند. جهت جمع‌آوری داده‌ها از ابزار چک‌لیست موسوم به پروتکل AEP استفاده شد.
یافته‌ها: ۳۳/۵۶ درصد از بیمه‌شدگان (۱۸۶ نفر) مرد و ۷/۴۳ درصد بیمه‌شدگان بستری (۱۴۴نفر) زن بودند. ۶۱ بیمار (۴/۱۸ درصد) به صورت الکتیو و ۲۶۹ بیمار(۵/۸۱ درصد) به صورت اورژانسی بستری شده بودند. از مجموع ۳۳۰ پذیرش ارزیابی شده ۱۲۹ مورد ( ۳۹ درصد) غیرمقتضی بود و بالاترین پذیرش غیرمقتضی در بخش داخلی با ۶۶ درصد و کمترین میزان پذیرش غیرمقتضی در بخش جراحی با ۱۲ درصد بوده است. سازمان بیمه سلامت در سال ۱۳۹۵ بابت روزهای بستری بی مورد در این سه بخش هزینه‌ای نابجا برابر ۶.۱۵۳.۸۴۰.۰۰۰ ریال پرداخت نموده است.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد پروتکل AEP با توجه با بررسی‌های انجام یافته متعدد از اعتبار مناسبی برای ارزیابی مناسبت پذیرش و روزهای بستری در بیمارستان برخوردار است. سازمان بیمه سلامت و سایر سازمان‌های بیمه‌گر پایه ضروریست برای کاهش پذیرش‌ها و روزهای بستری غیرمقتضی با بکارگیری پروتکلAEP به عنوان یک ابزار نظارتی در ارزیابی‌ها و رسیدگی به اسناد بخش بستری، تمامی پذیرش‌های بستری را بهینه‌سازی نماید.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی در مردادماه ۱۳۹۵ در بیمارستان ولیعصر شهرستان مشگین شهر اجرا شد. جامعه آماری در این مطالعه را تمامی بیمه‌شدگان تحت پوشش سازمان بیمه سلامت از کلیه صندوق‌ها که در زمان اجرای مطالعه به این بیمارستان مراجعه داشتند، تشکیل می‌دهند. ۳۳۰ نمونه برای نمونه‌گیری در این مطالعه انتخاب شدند. جهت جمع‌آوری داده‌ها از ابزار چک‌لیست موسوم به پروتکل AEP استفاده شد.
یافته‌ها: ۳۳/۵۶ درصد از بیمه‌شدگان (۱۸۶ نفر) مرد و ۷/۴۳ درصد بیمه‌شدگان بستری (۱۴۴نفر) زن بودند. ۶۱ بیمار (۴/۱۸ درصد) به صورت الکتیو و ۲۶۹ بیمار(۵/۸۱ درصد) به صورت اورژانسی بستری شده بودند. از مجموع ۳۳۰ پذیرش ارزیابی شده ۱۲۹ مورد ( ۳۹ درصد) غیرمقتضی بود و بالاترین پذیرش غیرمقتضی در بخش داخلی با ۶۶ درصد و کمترین میزان پذیرش غیرمقتضی در بخش جراحی با ۱۲ درصد بوده است. سازمان بیمه سلامت در سال ۱۳۹۵ بابت روزهای بستری بی مورد در این سه بخش هزینه‌ای نابجا برابر ۶.۱۵۳.۸۴۰.۰۰۰ ریال پرداخت نموده است.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد پروتکل AEP با توجه با بررسی‌های انجام یافته متعدد از اعتبار مناسبی برای ارزیابی مناسبت پذیرش و روزهای بستری در بیمارستان برخوردار است. سازمان بیمه سلامت و سایر سازمان‌های بیمه‌گر پایه ضروریست برای کاهش پذیرش‌ها و روزهای بستری غیرمقتضی با بکارگیری پروتکلAEP به عنوان یک ابزار نظارتی در ارزیابی‌ها و رسیدگی به اسناد بخش بستری، تمامی پذیرش‌های بستری را بهینه‌سازی نماید.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1397/4/17 | ویرایش نهایی: 1398/6/31 | پذیرش: 1397/4/17 | انتشار الکترونیک: 1397/4/17
دریافت: 1397/4/17 | ویرایش نهایی: 1398/6/31 | پذیرش: 1397/4/17 | انتشار الکترونیک: 1397/4/17
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
