منصور عسکری1 
، مصطفی رجبی* 2، شهرام توفیقی3 ، مریم شریف دوست4 ، بهار حافظی5
، مصطفی رجبی* 2، شهرام توفیقی3 ، مریم شریف دوست4 ، بهار حافظی5
1- دانشجوی دکتری اقتصاد سلامت، گروه اقتصاد، واحد خمینی شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، خمینی شهر، اصفهان، ایران
2- گروه اقتصاد، واحد خمینی شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، خمینی شهر، اصفهان، ایران ،rajabi@iaukhsh.ac.ir
3- گروه آینده‌نگری و نظریه‌پردازی و رصد کلان سلامت، فرهنگستان علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
4- گروه آمار، واحد خمینی شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، خمینی شهر، اصفهان، ایران
5- گروه اقتصاد، واحد خمینی شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، خمینی شهر، اصفهان، ایران
2- گروه اقتصاد، واحد خمینی شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، خمینی شهر، اصفهان، ایران ،
3- گروه آینده‌نگری و نظریه‌پردازی و رصد کلان سلامت، فرهنگستان علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
4- گروه آمار، واحد خمینی شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، خمینی شهر، اصفهان، ایران
5- گروه اقتصاد، واحد خمینی شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، خمینی شهر، اصفهان، ایران
چکیده: (48 مشاهده)
مقدمه: سازمان بین المللی کار، مشاغل غیر رسمی را کارکنان خویش فرما، شاغلان خانوادگی و کارکنان در موسسات با کمتر از ده کارمند معرفی می‌کند. خانوار مشاغل غیر رسمی به دلیل عدم پوشش بیمه‌ای اغلب با مشکلات عدیده ای مواجه میشوند.
روش بررسی: پژوهش حاضر به بررسی تمایل به پرداخت بیمه درمانی همگانی سلامت برای مشاغل غیر رسمی در شهر اصفهان برای دهک های درآمدی، در دو گروه یک تا سه و دهک چهار تا شش پرداخت. برای برآورد تمایل به پرداخت از ارزش‌‌گذاری مشروط استفاده شد. حداکثر تمایل به پرداخت برابر با سود جبرانی، یعنی کاهش درآمدی است که در صورت فراهم بودن پوشش بیمه، سطح اولیه مطلوبیت را حفظ کند. پس از طراحی پرسشنامه برای جمع آوری دادهها از روش کتابخانهای و میدانی و از روش پروبیت رتبه ای و توبیت استفاده شد.
یافته ها: از پنج متغیر مستقل، سطح تحصیلات تاثیر معنی داری بر تمایل به پرداخت ندارد اما سایر متغیرها از جمله سن، متوسط درآمد خانوار و متوسط هزینه های درمان بر تمایل به پرداخت تاثیر گذار است. اثر متغیر اندازه خانوار بر تمایل به پرداخت منفی شد.
نتیجه گیری: از دیدگاه اقتصاد رفتاری، شاغلان بخش غیر رسمی تمایل دارند با قیمتی کمتر از میانگین سهم حق بیمه شاغلان بخش رسمی، در بیمه های درمانی ثبت‌نام کنند. یارانه ها و ایجاد پوشش های خاص بیمه(همانند بیماریهای خاص) در افزایش تمایل به پرداخت موثر است. علاوه بر این، پوشش بیمه باید با افزایش درآمد در میان کارگران بخش غیررسمی گسترش یابد.
روش بررسی: پژوهش حاضر به بررسی تمایل به پرداخت بیمه درمانی همگانی سلامت برای مشاغل غیر رسمی در شهر اصفهان برای دهک های درآمدی، در دو گروه یک تا سه و دهک چهار تا شش پرداخت. برای برآورد تمایل به پرداخت از ارزش‌‌گذاری مشروط استفاده شد. حداکثر تمایل به پرداخت برابر با سود جبرانی، یعنی کاهش درآمدی است که در صورت فراهم بودن پوشش بیمه، سطح اولیه مطلوبیت را حفظ کند. پس از طراحی پرسشنامه برای جمع آوری دادهها از روش کتابخانهای و میدانی و از روش پروبیت رتبه ای و توبیت استفاده شد.
یافته ها: از پنج متغیر مستقل، سطح تحصیلات تاثیر معنی داری بر تمایل به پرداخت ندارد اما سایر متغیرها از جمله سن، متوسط درآمد خانوار و متوسط هزینه های درمان بر تمایل به پرداخت تاثیر گذار است. اثر متغیر اندازه خانوار بر تمایل به پرداخت منفی شد.
نتیجه گیری: از دیدگاه اقتصاد رفتاری، شاغلان بخش غیر رسمی تمایل دارند با قیمتی کمتر از میانگین سهم حق بیمه شاغلان بخش رسمی، در بیمه های درمانی ثبت‌نام کنند. یارانه ها و ایجاد پوشش های خاص بیمه(همانند بیماریهای خاص) در افزایش تمایل به پرداخت موثر است. علاوه بر این، پوشش بیمه باید با افزایش درآمد در میان کارگران بخش غیررسمی گسترش یابد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1402/11/13 | ویرایش نهایی: 1403/4/19 | پذیرش: 1403/3/21
دریافت: 1402/11/13 | ویرایش نهایی: 1403/4/19 | پذیرش: 1403/3/21
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
