دوره 8، شماره 3 - ( پاییز 1404 )
جلد 8 شماره 3 صفحات 222-215 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Faghfouriazar M. The Relationship Between Physical Activity and Chronic Diseases Among the Elderly Insured of the Iran Health Insurance Organization. Iran J Health Insur 2025; 8 (3) :215-222
URL: http://journal.ihio.gov.ir/article-1-384-fa.html
URL: http://journal.ihio.gov.ir/article-1-384-fa.html
فغفوریآذر معصومه. ارتباط فعالیت بدنی با بیماریهای مزمن بیمهشدگان سالمند بیمه سلامت ایران. بیمه سلامت ایران. 1404; 8 (3) :215-222
گروه تربیت بدنی، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران ، m.faghfouriazar@yahoo.com
چکیده: (1251 مشاهده)
مقدمه: بیماریهای مزمن غیرواگیر از مهمترین چالشهای سلامت عمومی در ایران هستند و با افزایش جمعیت سالمندان بار این بیماریها رو به رشد است. سبک زندگی کمتحرک یکی از عوامل مهم بروز این بیماریها محسوب میشوند. فعالیت بدنی منظم میتواند نقش حفاظتی مهمی در پیشگیری و کنترل بیماریهای مزمن ایفا کند. با توجه به نقش بیمه سلامت در پوشش هزینههای درمانی، بررسی ارتباط فعالیت بدنی با بیماریهای مزمن اهمیت دارد.
روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی–تحلیلی مقطعی بود که بر روی ۲۷۵ سالمند ۶۰ تا ۷۰ ساله تحت پوشش بیمه سلامت در تهران انجام شد. نمونهگیری بهصورت خوشهای چندمرحلهای انجام گرفت. ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامه جمعیتشناختی، پرسشنامه بینالمللی فعالیت بدنی (IPAQ) و چکلیست بیماریهای مزمن بود. دادهها با نرمافزار SPSS و آزمونهای کای-دو و رگرسیون لجستیک تحلیل شدند.
یافتهها: یافتهها نشان داد بین سطح فعالیت بدنی و ابتلا به بیماریهای مزمن ارتباط معناداری وجود دارد (۰.۰۰۰=P). سالمندانی که فعالیت بدنی پایین داشتند بیشترین شیوع بیماری مزمن را گزارش کردند، در حالی که بیش از نیمی از افراد با فعالیت بدنی بالا فاقد بیماری مزمن بودند. رگرسیون لجستیک نیز نشان داد که فعالیت بدنی بهعنوان یک عامل مستقل، پس از کنترل سن و جنس، با کاهش احتمال ابتلا به بیماریهای مزمن همراه است.
نتیجهگیری: افزایش فعالیت بدنی سالمندان استراتژی مؤثری برای پیشگیری و کاهش بیماریهای مزمن است. برنامههای آموزشی و مداخلات حمایتی با هدف ترویج فعالیتهای ورزشی سبک و منظم، علاوه بر ارتقای کیفیت زندگی سالمندان، موجب کاهش هزینههای درمانی و بار مالی بر نظام سلامت خواهد شد.
روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی–تحلیلی مقطعی بود که بر روی ۲۷۵ سالمند ۶۰ تا ۷۰ ساله تحت پوشش بیمه سلامت در تهران انجام شد. نمونهگیری بهصورت خوشهای چندمرحلهای انجام گرفت. ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامه جمعیتشناختی، پرسشنامه بینالمللی فعالیت بدنی (IPAQ) و چکلیست بیماریهای مزمن بود. دادهها با نرمافزار SPSS و آزمونهای کای-دو و رگرسیون لجستیک تحلیل شدند.
یافتهها: یافتهها نشان داد بین سطح فعالیت بدنی و ابتلا به بیماریهای مزمن ارتباط معناداری وجود دارد (۰.۰۰۰=P). سالمندانی که فعالیت بدنی پایین داشتند بیشترین شیوع بیماری مزمن را گزارش کردند، در حالی که بیش از نیمی از افراد با فعالیت بدنی بالا فاقد بیماری مزمن بودند. رگرسیون لجستیک نیز نشان داد که فعالیت بدنی بهعنوان یک عامل مستقل، پس از کنترل سن و جنس، با کاهش احتمال ابتلا به بیماریهای مزمن همراه است.
نتیجهگیری: افزایش فعالیت بدنی سالمندان استراتژی مؤثری برای پیشگیری و کاهش بیماریهای مزمن است. برنامههای آموزشی و مداخلات حمایتی با هدف ترویج فعالیتهای ورزشی سبک و منظم، علاوه بر ارتقای کیفیت زندگی سالمندان، موجب کاهش هزینههای درمانی و بار مالی بر نظام سلامت خواهد شد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1404/6/30 | ویرایش نهایی: 1404/9/26 | پذیرش: 1404/8/25 | انتشار الکترونیک: 1404/9/26
دریافت: 1404/6/30 | ویرایش نهایی: 1404/9/26 | پذیرش: 1404/8/25 | انتشار الکترونیک: 1404/9/26
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
